Pleura predstavlja seroznu membranu koja oblaže pluća. Sastavljena je od dva sloja, pleuralnih ovojnica: parijetalnog lista ( takozvana parijetalna pleura) locirana je na spoljašnjoj površini pluća i odvaja je od zida grudnog koša; dok je visceralni pleuralni list (visceralna pleura), adherira za unutrašnju površinu pluća.
Šta predstavlja pleura ?
Pleura predstavlja seroznu membranu koja oblaže pluća. Oba plućna sloja koja se formiraju su u kontinuiranom kontaktu jedan sa drugim: u cilju olakšavanja kliženja plućnog tkiva, pleuralni slojevi poseduju tanak film pleuralne tečnosti locirane u intrapleuralnom prostoru čije je prisustvo od vitalnog značaja za respiratone pokrete.
Oba lista ograničavaju virtuelnu šupljinu, pleuralnu duplju, koja ne komunicira ni sa spoljašnjim ni sa unutrašnjim svojim delom sa okolnim strukturama. Unutra parijetalne duplje formira se negativni pritisak koji omogućava plućima reekspanziju.
Neurovaskularno snabdevanje različito je kod oba pleuralna lista. Inervacija parijetalne pleure omogućeno je preko interkostalnih nerava (inervacija kostalne i cervikalne pleure) što izaziva osetljivost na bol, pritisak i temperaturu. Parijetalna pleura snabdeva se krvlju od interkostalnih arterija.
Sa druge strane, visceralna pleura poseduje autonomnu inervaciju porekla pulmonarnog pleksusa (mreža nerava koja se prostire od simpatičkog stabla i vagusnog nerva) što uslovljava otponost na bol i temperaturu. Visceralna pleura snabdeva se krvlju od unutrašnje torakalne arterije (bronhijalna cirkulacija) koaj takođe snabdeva parenhim pluća.
Vrh pleure naziva se pleuralno parijetalna kupola: lokalizovana je egzaktno u supraklavikularnoj jam i odgovara vhu pluća. Histološki, pleura se smatra mezotelijumom, materijalom koji zadržava osobine endotelijuma (tanke tkivne strukture koja sa unutrašnje strane ograničava lumen u krvnim i limfnim sudovima) kao i epitelu (tkivu koje pokriva spoljapnju površinu ili unutrašnju površinu šupljina organizma) te histološki ima karakteristike obe.
Postoji nekoliko oboljenja pleure. Najčešće su to pleuritis (zapaljenje pleure), pleuralna efuzija (akumulacija ekscesivne tečnosti između parijetalno i visceralnog lista ), hemotoraks (akumulacija krvi u pleuralnom prostoru), empijem (akumulacija gnoja u pleuralnom prostoru), hilotoraks (rupture torakalnog duktusa), fibrotoraks (nagomilavanje fibrin u plućima nakon težeg inflamatronog procesa), mezoteliom i ostali tumori koji mogu zahvatiti pleuru.
Koje su funkcije pleure ?
Intrapariejtalna tečnost od esencijalnog je značaja za prevenciju raslojavanja dva sloja kao i lubrikaciju površina te se puća mogu nesmetano pokretati u predelu grudnog koša. Takođe ,pleura dozvoljava promenu volumena plućnog tkva u skladu sa volumenom torakalne šupljine radi olakšavanja ventilacije.
