Hemodinamika, Invazivna Kardiologija i Odeljenje za Koronarnu negu

Hemodinamika, Invazivna Kardiologija i Odeljenje za Koronarnu negu

Odeljenje za Hemodinamiku i Invazivnu Kardiologiju uglavnom se bavi pacijentima sa različitim oblicima ishemije miokarda: angina pektoris, infarkt miokarda. Pacijenti se podvrgavaju koronarografiji, levoj ventrikulografiji i levoj srčanoj kateterizaciji kako bi se procenila mogućnost revaskularizacije miokarda, angioplastije ili bajpasa. Koronarna angioplastija (PTCA) izvodi se nakon koronarografije, ukoliko je moguće tokom istog boravka pacijenta u bolnici. Osim balonske angioplastije odeljenje poseduje svu najsavremeniju opremu (Rotablator, Direkciona aterektomija, intrakoronarni ultrazvuk, optička koherentna tomografija – OCT) i širok dijapazon koronarnih proteza (stentova) za lečenje koronarnih oboljenja. Najnoviji pronalazak su apsorbujući stentovi koji drže krvne sudove što je više otvorenim nakon izvršene angioplastije, ali se resorbuju nakon godinu dana i iza sebe u krvnom sudu mogu, a ne moraju, zavisno od slučaja, ostaviti metalnu protezu. Odeljenje pruža urgentne preglede i/ili zbrinjavanje za sve vrste oboljenja. Posebno, kada je reč o akutnom infarktu, tim je osposobljen da u roku od 30 minuta od prijema pacijenta ukloni opstrukciju iz date arterije. To se posetiže ne samo tradicionalnim baloniranjem, već i drugim modernim sistemima poput instrumenata za mikroaspiraciju (koji usisavaju trombove koji su uvek prisutni u koronarnim arterijama) ili filtera (koji se postavljaju distalno u odnosu na okluziju kako bi se sprečilo da tromb dospe u cirkulaciju kada se krvni sud ponovo otvori). Odeljenje se takođe bavi pacijentima sa urođenim poremećajima i sa onima koji imaju promene na zaliscima. Perkutana zamena aortnih zalisaka (TAVI) kod aortnih stenoza sa visokim operativnim rizikom, perkutana zamena aortnog, mitralnog i trikuspidalnog zaliska novim protetskim zaliskom i zamena plućnih zalisaka nakon Tetralogije Fallot ili pulmonalne atrezije. Pacijenti sa teškom isuficijencijom mitralnog zaliska koja potiče od dilatacije leve hipokinetičke komore usled prisustva primarne ili ishemijske kardiomiopatije mogu da se leče perkutanim putem ubacivanjem jedne ili više kopči između dva lista zaliska koji ograničavaju ili u većini slučajeva onemogućavaju regurgitaciju. Kod pacijenata sa defektima međupretkomorne ili međukomorne pregrade koji su obično urođeni, trajno rešenje obično se postiže perkutanom intervencijom ugradnjom takozvanih “kišobrana” zavisno od tipa i anatomije samog defekta koji se procenjuje upotrebom magnentne rezonance srca i transezofagealnim tridimenzionalnim ultrazvukom. Plućne arterije i aorta takođe mogu biti prošireni (u slučaju aortne koarktacije) različitim tipovima stentova koji su u stanju i da deluju u slučaju mogućeg pucanja krvnog suda. Štaviše, interventna kardiologija daje svoj doprinos i u prevenciji ishemijskog srčanog udara u saradnji sa Neurološkim odeljenjem prethodnim perkutanim zatvaranjem foramena ovale u slučaju kriptogenog ishemijskog srčanog udara (odsustvo drugih uzroka) sa značajnim levim/desnim šantom. Leva komora, deo gde se trombovi formiraju i nakupljaju tokom atrijalne fibrilacije, perkutanim putem se zatvara putem prekidača koji zatvara gornji deo komore i tako sprečava da trombovi dospu u krvotok kod pacijenata koji imaju problem sa hroničnim lečenjem antikoagulantima. I na kraju, lečenje stenoze karotidne arterije preciznim sistemima za prevenciju cerebralne embolije uz pomoć filtera i endovaskularnim baloniranjem (MOMA) dostupni su čak i u urgentnim slučajevima. Interventna kardiologija pomaže i u lečenju teških oblika hipertenzije otporne na klasične lekove, i to primenom angioplastije i ugradnjom stentova u bubrežne arterije u slučaju renalne stenoze uz primenu ablacije radiotalasima na bubrežnoj arteriji (simpatektomija) koja blokiranjem nervnih završetaka sprečava nervne reflekse koji uzrokuju rezistentnu hipertenziju.