Ruminacioni sindrom, koji se još naziva i Mericizam (Merycism) je stanje koje pogađa normalno funkcionisanje želuca i jednjaka. Karakteriše se nenapornim, ponavljanim i nenamernim izbacivanjem iz želuca nesvarene i nedavno unešene hrane. Osobe koje pate od ovog sindroma ponovo onda žvaću hranu ili je ponovo progutaju, ili je u krajnjem slučaju ispljunu. Ruminacija je sindrom koji može ostati nedijagnostikovan zato što se često meša sa drugim stanjima. Kako bi se ruminacioni sindrom dijagnostikovao, osoba bi trebalo da ima simptome koji traju nekoliko nedelja ili meseci.
Simptomi
Simptomi mogu da počnu da se javljaju u bilo kom trenutku od unošenja obroka do 120 minuta nakon njega. Međutim, najčešći raspon javljanja simptoma je od 30 sekundi do 1 sata nakon završenog obroka. Simptomi počinju obično da opadaju kada ruminacioni sadržaj postane kiseo.
Kod nekih osoba, regurgitacija odnosno povraćaj sadržaja je manje izražen i javlja se duži period. Kod drugih, pak, količina može biti veća, učestalija i mora da se ispljune. I dok neki pacijenti simptome imaju samo nakon unosa određene hrane, drugi ih mogu imati posle svakog obroka, bilo da se radi o jednom zalogaju ili pravoj gozbi. Za razliku od tipičnog povraćanja, regurgitacija se često opisuje kao nenaporna i neiznuđena. Ne javljaju se povraćanje, mučnina, gorušica, miris ili bolovi u stomaku tipični za obično povraćanje. Takođe, hrana nema onaj gorak ukus ili miris kiseline uzrokovan stomačnom kiselinom i žuči.
Uzroci
Uzrok rumincionog sindroma nije poznat. Međutim, nedavne studije pokazale su povezanost između pretpostavljenih uzroka i istorije pacijenata sa ovim simptomom. Kod beba i onih sa smetnjama u razvoju, bolest ze obično povezivala sa preteranom ili nedovoljnom stimulacijom od strane roditelja ili staratelja, stvaranjem individualne potrebe za samonagrađivanjem i samostimulisanjem zbog nedostatka ili preteranog spoljnog stimulisanja. Poremećaj se takođe pripisuje napadima bolesti, stresnom periodu u prošlosti date osobe, i promenama u nekoj terapiji.
Kod odraslih i adolescenata, pretpostavljeni uzroci obično se svrstavaju u jednu od dve kategorije: one koji su izazvani navikom, i onih izazvanih traumom. One osobe kod koji su uzroci izazvani navikom obično su već patili od bulimije nervoze ili od namerne regurgitacije (poput mađioničara, ili profesionalnih regurgitatora) , čime je stvorena podsvesna navika koja nastavlja da se sama ispoljava bez kontrole od strane date osobe. Osobe kod kojih su uzroci izazvani traumom opisale su postojanje emotivne ili fizičke povrede koja je prethodila ruminaciji, a koja se dogodila u mesecima pre pojavi sindroma.
Faktori rizika
Iako je najpre opisana kod dece i osoba ometenih u razvoju, sada je opšte poznato da se ruminacioni sindrom javlja kod svih uzrasta, kod muškaraca i žena, nezavisno od stepena mentalnog razvoja osobe.
Komplikacije
Ne postoje poznate medicinske komplikacije koje ruminacioni sindrom sam po sebi izaziva. Najčešće komplikacije ovog sindroma relativno su blage i promenljive, a mogu obuhvatati gubitak težine, nedostatke nekih vitamina i mineral, problem sa zubima, uključujući karijes i nagrizanje gleđi uzrokovanih stomačnom kiselinom. Srećom, uz odgovarajuće lečenje, mnoge od komplikacija povezanih sa ruminacionim sindromom mogu da se povuku.
Prevencija
Ne postoji poznati način prevencije. Međutim, normalna stimulacija i zdrav odnos roditelj-dete mogu da pomognu u smanjenju šanse da se ovaj poremećaj javi.
