U zavisnosti od vrste operacije možete koristiti različite tehnike anestezije koje su povezane međusobno. Obično se generalna anestezija koristi za laparoskopske i robotske operacije: dok se regionalna anestezija koristi za endoskopsku operaciju.

 

Generalna anestezija

Generalna anestezija uključuje potpuni prekid stanja svesti, odsustvo bola i poptunu opuštenost mišića, kroz intravensko ubrizgavanje medikamenata. Kada je pacijent uspavan, mi ćemo omogućiti protok čistog vazduha i kiseonika kroz cev koja se postavlja u dušnik, kao i automatskog aspiratora.

 

Regionalna anestezija

Da biste izveli lokalnu anesteziju (lokalni anestetici i lekovi protiv bolova), medikamenti se ubrizgavaju u prostor ispod arahnoida ili u epiduralni prostor, kroz kičmenu šupljinu, kako bi se smanjila bol. Kada se koriste ove tehnike, pacijent ostanje svestan, ali privremeno gubi osećaj u tom delu tela tokom operacije. Postoje različiti tipovi loko-regionalne anestezije:

Spinalna anestezija: Izvodi se tako što se mala količina lokalnog anestetika ubrizgava u sub-arahnoidni prostor, gde se nalazi tečnost koja oblaže kičmenu moždinu i nerve. Signali za bol iz perifernih nerava su blokirani pre nego što stignu do mozga, i pacijent može biti operisan tada a da ne oseti nikakvu bol. Ubrizgavanje lokalnog anestetika će na određeno vreme prekinuti bilo kakav osećaj i pokretljivost donjih ekstremiteta, što će se prekinuti nakon dva ili tri sata.

Spinalna analgetska anestezija- uključuje administraciju malih količina opijata u subarahnoidni prostor. Ova metoda smanjuje bol koji se povezuje sa operacijom, ali ostavlja donje ekstremitete pokretnim.

Epiduralna anestezija:  ukjljučuje stavljanje male sonde u intervertebralni prostor kroz koju se ubacuje lokalni anestetik, koji vlaži korene nerava u zahvaćenoj oblasti. Dobra kontrola bolne simptomatologije se dobija tokom operacije kao i u danima posle iste, što smanjuje potrebu za dodatnim dozama lekova protiv bolova. Ova tehnika uključuje prekid bilo kog osećaja bola, dok su donji ekstremiteti zadržali pokretljivost.

 

Kako ću ja biti ocenjen od strane anesteziologa?

Anesteziolog se usklađuje sa timom za urologiju kad je u pitanju priprema pacijenta za operaciju. Prve provere se rade dok pacijent nije primljen u bolnicu; rade se testovi krvi i elektrokardiogram. Anesteziolog posećuje pacijenta, procenjuje stanje, sakupla informacije o terapiji koja je uzimana duže, gleda zapise o lečenjima od ranije, ne samo one koji su vezani za urološke bolesti, već uglavnom one koji se odnose na prethodne intervencije i hronične bolesti (srčane, disajne, metabolične, neurološke, bolesti oka i sl.) Anesteziolog onda odlučuje da li je potrebno još istraživanja kako bi se potvrdilo da pacijent može ići na operaciju. Pored toga, tokom procesa evaluacije, anesteziolog treba razgovarati sa pacijentom da li da otkaže ili nastavi bilo koju vrstu lečenja koja je u toku.

 

Kako se određuje tip anestezije?

Anesteziolog se dogovara sa pacijentom koja vrsta anestezije najviše odgovara u zavisnosti od toga koja je operacija u pitanju i kakvo je pacijentovo stanje, posebno srčano, neurološko, stanje vida, i respiratornih funkcija.

 

Procedura anestezije

  • Koji su rizici anestezije? Sve intervencije koje uključuju anesteziju predstavlaju minimalan rizik u zavisnosti od operacije i pacijentovog zdravlja. Posebni rizici za svaku vrstu operacije i za svakog pacijenta biće objašnjeni svaki ponaosob. Negativna iskustva sa anestezijom su veoma retka; međutim, anesteziolog mora  da preduzme sve mere predostrožnosti  da bi se sprečile bilo kakve komplikacije.
  • Da li je injekcija za regionalnu anesteziju bolna? Mesto uboda za regionalnu anesteziju je kao ubod na bilo kom delu tela, nije bolan, pacijent oseća samo vrh igle, što može biti neprijatno, ali samo na trenutak.
  • Da li postoji rizik od paralize posle spinalne i epiduralne injekcije? Razvoj tehnika i materijala nam je omogućio da budemo sigurni da rizik od paralize koja je povezana sa ovom tehnikom da ne postoji.
  • Zašto treba da potpišete saglasnost? Slično bilo kojoj drugoj medicinskoj odluci, bilo da se radi o intervenciji ili samo dijagnostifikovanju, zakon nalaže da pacijent mora biti informisan o anesteziji i bilo kom postojećem riziku. Potpisivanje tog dokumenta znači da je pacijent informisan, ali anesteziolog i dalje snosi odgovornost u slučaju greške. Pacijent može da povuče saglasnost ili da ponovo razmatra anesteziju i operaciju u bilo kom trenutku.
  • Da li pacijent stiže u operacionu salu budan ili uspavan? Pacijent ulazi u operacionu salu budan i svestan, ali dešava se da uplašeni ili uzrujani pacijenti moraju primiti minimalnu dozu sedativa koja se daje na odeljenju pre operacije.

 

Tokom operacije

  • Da li ću osećati bol tokom operacije? U slučaju generalne i regionalne anestezije nemoguće je osećati bol. Moguće je da se u slučaju regionalne anestezije desi da pacijent oseti kao da ga neko dodiruje, što može izazvati nelagodnost, ali ne bol. Davanje regionalne anestezije anksioznim pacijentima može se povezati sa smirivanjem.
  • Da li ću videti nešto u operacionoj Sali? Tokom operacije, čaršav se stavlja izmedju hirurga i pacijenta, koji pored toga što služi kako bi sve bilo sterilno, omogućava da pacijent u slučajevima generalne ili regionalne anestezije, ne može direktno videti hirurga, instrumente ili operaciju. Za pacijente koji žele da gledaju operaciju, mogu da je prate na monitoru.
  • Da li ću biti ostavljen sam posle anestezije? Anesteziolog neće ni na trenutak ostaviti pacijenta i stalno će nadgledati njegovo stanje preko monitora koji prikazuju vitalne funkcije. Tokom regionalne anestezije, pacijent može da dobije svu neophodnu pažnju i objašnjenja koja zatraži.

 

Posle operacije

  • Da li ću osećati bol nakon operacije? Anesteziolog ostavlja lekove protiv bolova, mučnine i protiv povraćanja za dane nakon operacije; ovo uključuje uzimanje propisanih lekova u određeno vreme koji se mogu uzimati sa lekovima protiv bolova na zahtev pacijenta.
  • Kada ću smeti da jedem i pijem posle operacije? Posle operacije, pacijent može posetepeno da počne da pije i jede. Pacijenti počinju sa tečnostima, i ako ih dobro podnose, nemaju mučninu ili povraćanje, pacijenti mogu da pređu na čvrstu hranu.