Artrodeza leđnog kičmenog pršljena je hirurški zahvat kojim se omogućava spajanje kostiju u ramenom delu kičme kako bi se izvršila stabilizacija i smanjila bol ili pojava deformiteta.
Šta predstavlja fuzija leđnog kičmenog pršljena?
Fuzija leđnog kičmenog pršljena omogućava sjedinjavanje kostiju leđnog dela kičme umetanjem (može i bez umetanja) metalnog (čeličnog ili) ili nemetalnog implanta (šrafova, kuka, pločica, šipki). Budući da je povezivanje solidno, potrebno je uzimanje koštanog grafta koji se često uzima sa ilijačnog grebena, ali se može uzeti i sa golenjače ili rebra pacijenta, ili donora, ili pak može biti izrađen od sintetičkog materijala.
Koji pacijenti mogu da se podvrgnu artrodezi leđnog kičmenog pršljena?
Artrodeza leđnog kičmenog pršljena indikovana je kod pacijenata koji pate od kifoze, skolioze, tumora, nestabilnosti, preloma ili degenracije međupršljenskih diskusa.
Zašto je potrebna hospitalizacija?
Proces se izvodi sa leđne strane bušenjem centralnog dela leđa. U slučaju primene anteriornog pristupa, pravi se rez sa bočne strane grudnog koša. Zahvat se izvodi u opštoj anesteziji. U slučajevima sa skoliozom zahvat može trajati i do 4 sata. Osim toga, pacijenti kod kojih je primenjen prednji zahvat moraju da budu intubirani nekoliko dana nakon operacije.
Koje su prednosti artrodeze leđnog kičmenog pršljena?
U većini slučajeva graftovi od donora ne zarastaju tako dobro kao kada se uzmu fragmenti kostiju od samog pacijenta. Štaviše, kada se procedura izvodi bez umetanja implanta postoji mala verovatnoća da će doći do dislokacije koja će kasnije zahtevati novu operaciju.
Da li je fuzija leđnog pršljena bolna i/ili opasna?
Artrodeza leđnog kičmenog pršljena je bezbedna procedura ukoliko je naravno izvode visoko specijalizovani stručnjaci. Međutim, postoji izvestan rizik od oštećenja kičmene moždine, krvarenja tokom zahvata i bola nakon hirurškog zahvata.
Postoperativni tok
Proces zarastanja traje oko 3 meseca. Tokom njega pacijent će morati da nosi mider (ili korset), ali se ne preporučuje potpuna nepokretnost. Preporučuje se da pacijent hoda što više može bez nekih dodatnih napora (bez podizanja tereta). Osim toga, proces zaceljenja prati se redovnim rentgenskim snimanjem. U nekim slučajevima potrebno je obaviti pregled CT skenerom ili magnetnom rezonancom nakon izvođenja zahvata. U većini slučajeva, nakon završenog postoperativnog perioda od 3 meseca razmatra se i primena fizioterapije.
Pripreme za zahvat
Na dan prijema (dan izvođenja zahvata), pacijent mora da priloži rezultate prethodno obavljenih testova i mora se pridržavati instrukcija koje mu je dao lekar po pitanju ishrane i lekova koji se rutinski daju.
