Anosmia to utrata zmysłu węchu. Utrata węchu może być częściowa lub w rzadkich przypadkach całkowita. Ze względu na przyczyny anosmia może być tymczasowa albo trwała, rzadko jednak jest objawem poważnego stanu. Anosmia jest zwykle wynikiem dolegliwości nosa lub urazu mózgu, jednakże niektórzy ludzie rodzą się bez zmysłu węchu (wrodzona anosmia). Utrata węchu może również oznaczać utratę łaknienia, co w dalszej perspektywie może prowadzić do utraty wagi, niedożywienia lub depresji.
Anosmia jest głownie spowodowana trudnością z dopływem zapachów do wierzchołka nosa wynikającą z obrzęku, blokady lub też jest wynikiem niewłaściwego przekazywania sygnałów nerwowych z nosa do mózgu. Dokładna przyczyna nie zawsze jednak może zostać określona. W takim przypadku stan określa się mianem anosmii idiopatycznej. Z drugiej strony anosmia może występować samodzielnie (wrodzona anosmia) lub może być oznaką innego stanu genetycznego, takiego jak zespół Klinefeltera lub zespół Kallmanna.
Jakie choroby mogą być powiązane z anosmią?
Następujące choroby mogą być powiązane z anosmią:
- Przeziębienia
- Zapalenie zatok
- Polipy nosa
Pamiętaj że ta lista nie wyczerpuje wszystkich możliwości i w przypadku występowania przewlekłych symptomów zaleca się konsultacje z lekarzem.
Inne przyczyny anosmii mogą obejmować problemy z wewnętrzną błoną śluzową nosa (przeziębienie, katar sienny, grypa, niealergiczne zapalenie błony śluzowej nosa), utrudnienia w przewodach nosowych (deformacja kości, guzy, polipy nosa) i uszkodzenie mózgu lub nerwów (plastyka nosa, operacja mózgu, choroba Huntingtona, zanik wielu układów, radioterapia, hipoglikemia cukrzycowa, starzenie się itp.)
Jakie leczenie stosować w przypadku anosmii?
W przypadku przeziębienia, alergii lub zapalenia zatok, w ciągu kilku dni anosmia ustępuje sama. W przeciwnym razie w leczeniu infekcji konieczne może być użycie antybiotyku lub usunięcie materiału blokującego kanały nosowe. W rzadkich przypadkach anosmia może być trwała. Ryzyko anosmii wzrasta szczególnie po 60 roku życia.
Kiedy należy skontaktować się z lekarzem?
Jeśli anosmia nie ustąpi sama w ciągu kilku dni, zalecane jest skontaktowanie się z lekarzem w celu ustalenia przyczyny i najbardziej odpowiedniego środka zaradczego. Aby zdiagnozować anosmię, pacjent może zostać poddany różnym badaniom, w tym testom zapachu, acetylocysteiny, badaniom układu nerwowego sprawdzającym uszkodzenie nerwów i ewentualnie sprawdzeniu identyfikacji smaku.
Bezpieczeństwo
W przypadku anosmii pacjenci powinni szczególnie uważać z powodu niemożności wyczuwania ognia, wycieku gazu, trujących oparów lub zepsutego jedzenia. Dlatego zaleca się, aby osoby z anosmią instalowały czujniki dymu w swoich domach, wyraźnie oznaczały daty przydatności żywności, zmieniły urządzenia gazowe na elektryczne i czytały etykiety ostrzegawcze na chemikaliach.
