Οι τόφοι είναι λευκές ή κιτρινωπό-λευκές διογκώσεις που περιέχουν κρυστάλλους ουρικού μονονάτριου, οι οποίοι συχνά σχηματίζονται σε μαλακούς ιστούς σε περισσότερο από το 50% των ασθενών με ουρική αρθρίτιδα, η οποία δεν έχει αντιμετωπιστεί σωστά. Είναι συνήθως ανώδυνοι και τείνουν να αναπτύσσονται κατά μέσο όρο 12 χρόνια μετά την πρώτη επίθεση ουρικής αρθρίτιδας. Η χρόνια ουρική αρθρίτιδα με εμφάνιση τόφων είναι γνωστή ως σύνδρομο Harrison. Σπάνια σε ασθενείς εμφανίζονται τόφοι, προτού αυτοί βιώσουν ένα οξύ επεισόδιο ουρικής αρθρίτιδας.
Οι τόφοι συνήθως σχηματίζονται στα δάχτυλα των ποδιών και των χεριών, στις φτέρνες, στους πήχεις, στους αγκώνες και στα γόνατα. Ωστόσο, μπορούν να σχηματιστούν οπουδήποτε στο σώμα, ακόμα και στον σπονδυλικό σωλήνα ή τις φωνητικές χορδές. Οι γυναίκες που υποβάλλονται σε θεραπεία με διουρητικά διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν τόφους.
Στις περιπτώσεις που εμπλέκονται οι αρθρώσεις, αν δεν αντιμετωπιστούν σωστά, ίσως παρουσιαστεί πόνος με την ζημιά στην δομή των αρθρώσεων. Περιστασιακά, το λευκό υλικό που μοιάζει με πάστα και υπάρχει μέσα στους τόφους μπορεί να παρουσιάσει φλεγμονή και να αρχίσει να διαρρέει, οδηγώντας τελικά στον σχηματισμό ελκών.
Εάν οι τόφοι γίνουν υπερβολικά μεγάλοι ή επώδυνοι, η ανάπτυξή τους μπορεί να περιορίσει την λειτουργία των αρθρώσεων και να προκαλέσει καταστροφή τω οστών, οδηγώντας έτσι σε σημαντικές αναπηρίες όπως στην δυσκολία ένδυσης και σίτισης. Η πιθανότητα να προκληθεί μόνιμη ζημιά στις αρθρώσεις αυξάνεται σε περίπτωση που δεν αντιμετωπιστεί η ουρική αρθρίτιδα. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις οι τόφοι ίσως χρειαστεί να αφαιρεθούν χειρουργικά.
Ποιες ασθένειες ίσως σχετίζονται με τους τόφους;
Οι τόφοι συνήθως σχετίζονται με την ουρική αρθρίτιδα που προκαλείται από μια αύξηση του ουρικού οξέος στο αίμα. Το υπερβολικό ουρικό οξύ μπορεί να προκαλέσει τον σχηματισμό μικροσκοπικών κρυστάλλων ουρικού νατρίου, γενικά στις αρθρώσεις ή στους περιβάλλοντες ιστούς. Αυτοί μπορούν να προκαλέσουν μια αντίδραση στον χόνδρο των αρθρώσεων, προκαλώντας έντονο πόνο και φλεγμονή που σχετίζονται με επεισόδιο ουρικής αρθρίτιδας.
Ιατρικές παθήσεις που μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο ανάπτυξης ουρικής αρθρίτιδας είναι:
- Ο Διαβήτης ( Τύπος 1 και Τύπος 2)
- Οστεοαρθρίτιδα
- Νεφροπάθεια
- Υπέρταση (υψηλή πίεση του αίματος)
- Υψηλά επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα
- Υψηλά επίπεδα λιπιδίων στο αίμα
Ποιες είναι οι επιλογές θεραπείας για τους τόφους;
Προκειμένου να δράσουμε κατά των τόφων, είναι αρχικά σημαντικό να μειώσουμε τα επίπεδα ουρικού οξέος στον οργανισμό μας. Περιστασιακά, τα υψηλά επίπεδα ουρικού οξέος μπορούν να οδηγήσουν στον σχηματισμό κρυστάλλων ουρικού οξέος στην ουροδόχο κύστη , που με την σειρά τους προκαλούν πέτρες στα νεφρά. Οι περισσότερες πέτρες στα νεφρά είναι μικρές και μπορούν να περάσουν από το σύστημα μέσα σε μια ή δύο μέρες. Ωστόσο, μερικές πέτρες στα νεφρά μπορεί να επηρεάσουν τη ροή των ούρων, προκαλώντας πόνο και πιθανή μόλυνση στο ουροποιητικό σύστημα.
Κάποιες αλλαγές στον τρόπο ζωής όπως η μείωση της κατανάλωσης αλκοόλ και τροφών υψηλών σε πουρίνες, η απώλεια βάρους, η τροποποίηση της πρόσληψης διουρητικών και η λήψη ορισμένων φαρμάκων ίσως συντελέσουν στην μείωση του ουρικού οξέος στο σώμα.
Πότε πρέπει να επισκεφτώ έναν γιατρό σχετικά με τους τόφους;
Συνιστάται η επίσκεψη σε γιατρό όταν υπάρχουν τόφοι, ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος βλάβης στις αρθρώσεις. Η επίσκεψη σε γιατρό για περαιτέρω εξετάσεις ίσως είναι απαραίτητη για την διάγνωση της ουρικής αρθρίτιδας ή τον αποκλεισμό άλλων παθήσεων.
Επίσης, μπορεί να χρειαστούν επακόλουθες συναντήσεις για να ελεγχθούν τα επίπεδα ουρικού οξέος στο σώμα και να αντιμετωπιστούν ή να αποφευχθούν περαιτέρω επεισόδια ουρικής αρθρίτιδας.
