Η πρόληψη και η θεραπεία ασθενειών του κυκλοφορικού συστήματος είναι ο κύριος στόχος της Μονάδας Αγγειοχειρουργικής ΙΙ.
Από την πρώτη επίσκεψη στα εξωτερικά ιατρεία, η οποία μπορεί να γίνει ιδιωτικά από την Εθνική Υπηρεσία Υγείας, στις επεμβάσεις Ημερήσιας Νοσηλείας, και μέχρι τη νοσοκομειακή περίθαλψη και τις πιο περίπλοκες χειρουργικές επεμβάσεις, οι δραστηριότητες της ομάδας με επικεφαλή τον Δρ. Bordoni, είναι αφιερωμένες στη θεραπεία όλων των αγγειακών παθήσεων.
Οι φλεβικές παθήσεις των κάτω άκρων είναι συχνές, ακόμη και στους νέους. Η θεραπεία που προσφέρεται κυμαίνεται από την επίσκεψη στα εξωτερικά ιατρεία με συστάσεις για σωστή πρόληψη, μέχρι τη σκληροθεραπεία και τις ελάχιστα επεμβατικές χειρουργικές τεχνικές.
Μια καινοτόμος και αποδεκτή προσέγγιση των ασθενών, είναι το σύστημα θεραπείας των κιρσών των κάτω άκρων στο τμήμα Ημερήσιας Νοσηλείας: δεν υπάρχει ανάγκη εισαγωγής στην πτέρυγα. Ο ασθενής μπορεί να έρθει στο Humanitas το πρωί, να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση υπό τοπική αναισθησία και να επιστρέψει στο σπίτι το απόγευμα.
Κάθε βήμα της θεραπείας διεξάγεται από τον ίδιο χειρουργό που ήταν στην κλινική. Αυτός που επισκέφτηκε και εξήγησε στον ασθενή τις λεπτομέρειες της επέμβασης, και που στη συνέχεια ακολουθεί την πορεία και την ανάρρωση του ασθενή, με άμεση γραμμή επικοινωνίας μεταξύ του γιατρού και του βοηθού.
Η ημερομηνία της χειρουργικής επέμβασης μπορεί να κλείσει εκ των προτέρων, με στόχο την κάλυψη των προσωπικών αναγκών του ασθενούς ή, εάν είναι απαραίτητο, να προγραμματιστεί το συντομότερο δυνατόν.
Οι ασθενείς με σοβαρούς καρδιαγγειακούς παράγοντες κινδύνου – κάπνισμα, υψηλή αρτηριακή πίεση, διαβήτη, υψηλή χοληστερόλη, καθιστικό τρόπο ζωής, παχυσαρκία, οικογενειακό ιστορικό – επηρεάζονται συχνότερα από αρτηριακές παθήσεις. Αυτές οι παθήσεις μπορεί να έχουν χαρακτηριστικά στένωσης, ή στένωσης της αρτηρίας ή του ανευρύσματος, με απώλεια του τόνου του τοιχώματος του αγγείου, που μπορεί επομένως να επεκταθούν σταδιακά.
Η αγγειολογική εκτίμηση και η χρήση μη επεμβατικών διαγνωστικών εργαλείων, όπως ο υπέρηχος Doppler, είναι ιδιαίτερα σημαντικά επειδή συχνά οι διαταραχές εμφανίζονται μόνο σε προχωρημένο στάδιο και η έγκαιρη διάγνωση μπορεί να αλλάξει την πορεία της νόσου. Οι αρτηρίες που συνήθως επηρεάζονται από αθηρωματικές πλάκες (εκτός από τις στεφανιαίες αρτηρίες της καρδιάς), είναι οι καρωτίδες, οι αρτηρίες των κάτω άκρων και οι νεφρικές αρτηρίες. Η στένωση, δηλαδή η σμίκρυνση που προκαλείται από αθηρωματική πλάκα, μπορεί να προκαλέσει μειωμένη ροή αίματος στον εγκέφαλο (παροδικά ισχαιμικά επεισόδια ή εγκεφαλικό επεισόδιο), σοβαρές αλλοιώσεις της αιματικής κυκλοφορίας στα άκρα (με την εμφάνιση πόνου σε διάφορους βαθμούς ή έλκη και γάγγραινα), και δυσλειτουργία διαφόρων οργάνων. Η αορτή, η μεγαλύτερη αρτηρία του σώματος, υπόκειται συχνότερα σε διάταση (σε περισσότερο από 4% των ατόμων ηλικίας άνω των 65 ετών): το ανεύρυσμα αυξάνεται, γενικά χωρίς να παρουσιαστούν συμπτώματα, μέχρι να προκαλέσει ρήξη του αγγείου, ωστόσο, μπορεί εύκολα να διαγνωστεί και να αντιμετωπιστεί εγκαίρως.
Οι τεχνικές θεραπείας της αρτηριακής νόσου είναι πιο αποτελεσματικές, λιγότερο επεμβατικές και εξελισσόμενες σε κάθε βήμα με την προηγμένη τεχνολογική και επιστημονική πρόοδο. Η βελτιστοποίηση της διαδικασίας διάγνωσης και θεραπείας, η μέγιστη συνεργασία με άλλες ειδικότητες και η ιδιαίτερη προσοχή στη σχέση με τον ασθενή και την οικογένειά του, συγκαταλέγονται στις θεμελιώδεις αρχές της Μονάδας Αγγειοχειρουργικής II. Η ομάδα χρησιμοποιεί κάθε διαθέσιμο εργαλείο σήμερα, για τη διάγνωση και θεραπεία του κυκλοφορικών συστήματος, με ιδιαίτερη έμφαση στις μεθόδους ενδοαγγειακής επέμβασης (με ακτινολογικό έλεγχο), ως εναλλακτική λύση ή συμπλήρωμα της χειρουργικής επέμβασης. Η προεγχειρητική προετοιμασία του ασθενούς που υποβλήθηκε σε επέμβαση, είτε χειρουργική είτε ενδοαγγειακή, παρέχει διεξοδική έρευνα, ειδικά στον τομέα της καρδιολογίας, προκειμένου να αποκλείσει συχνές συσχετίσεις με καρδιακές παθήσεις ή, εάν υπάρχουν, να προχωρήσει με την καταλληλότερη μορφή θεραπείας. Κάθε βήμα της διαγνωστικής διαδικασίας επεξηγείται στον ασθενή, με τρόπο που να τον κάνει να συνειδητοποιήσει, όσο το δυνατόν περισσότερο, τις θεραπευτικές του επιλογές.
