Οπτική Νευρομυελίτιδα
Ορισμός
Η οπτική νευρομυελίτιδα ή η νόσος του Devic είναι μια σπάνια νευρολογική πάθηση που επηρεάζει τα οπτικά νεύρα και την σπονδυλική στήλη, οδηγώντας σε οπτική νευρίτιδα και εγκάρσια μυελίτιδα. Μπορεί να επηρεάσει τον καθένα, αλλά οι στατιστικές υποδεικνύουν πως οι γυναίκες επηρεάζονται περισσότερο από τους άνδρες, ενώ τα άτομα με καταγωγή από την Ασία και την Αφρική επηρεάζονται πιο συχνά από τους Καυκάσιους.
Συμπτώματα
Τα συμπτώματα της οπτικής νευρομυελίτιδας διαφέρουν συνήθως από άτομο σε άτομο. Μερικά από τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα είναι:
Ξαφνικός, καυτός πόνος ή πόνος με μούδιασμα στα νεύρα
Μυϊκή αδυναμία
Μειωμένη μυϊκή δύναμη που μπορεί να βλάψει την κινητικότητα
Σπασμοί
Αυξημένος μυϊκός τόνος
Προβλήματα της ουροδόχου κύστης
Προβλήματα στο έντερο
Σεξουαλικά προβλήματα
Κατάθλιψη
Κακή όραση: θολή όραση, απώλεια της όρασης του χρώματος, απώλεια της όρασης
Ναυτία, έμετος και λόξυγκας (που επιμένει)
Αίτια
Η οπτική νευρομυελίτιδα είναι μια αυτοάνοση πάθηση, που σημαίνει ότι το ανοσοποιητικό σύστημα δεν αντιδρά φυσιολογικά και επιτίθεται στους ιστούς και τα όργανα του σώματος. Στην περίπτωση της οπτικής νευρομυελίτιδας, το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στην ουσία aquaporin-4. Το aquaporin-4 είναι ένα αντίσωμα που υπάρχει στο αίμα σε περίπου 70% των ανθρώπων με οπτική νευρομυελίτιδα. Το αντίσωμα είναι μια πρωτεΐνη που παράγει το σώμα για να καταστρέψει τους οργανισμούς και τις τοξίνες που μεταφέρουν ασθένειες. Όταν γίνεται επίθεση στο aquaporin-4, το περίβλημα της μυελίνης καταστρέφεται. Το περίβλημα της μυελίνης είναι το στρώμα που περιβάλλει τα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού και προστατεύει τα νεύρα, βοηθώντας τα νευρικά σήματα να μεταδοθούν.
Θεραπεία
Δεν υπάρχει θεραπεία για την οπτική νευρομυελίτιδα. Η θεραπεία επικεντρώνεται στη διαχείριση των συμπτωμάτων, στον έλεγχο των επιθέσεων και στην πρόληψη των υποτροπών. Μερικοί άνθρωποι εμφανίζουν ήπια συμπτώματα, ενώ άλλοι έχουν σοβαρές ενδείξεις και συμπτώματα. Ωστόσο, είναι ωφέλιμο να ξεκινήσει η θεραπεία νωρίς, προκειμένου να αποτραπεί περαιτέρω εμφάνιση ή μόνιμη αναπηρία. Οι επιλογές θεραπείας περιλαμβάνουν συνήθως φαρμακευτική αγωγή και τεχνικές αποκατάστασης. Τα φάρμακα χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία πιθανών πόνων, τη μείωση της φλεγμονής των νεύρων και την καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος, ενώ οι τεχνικές αποκατάστασης, όπως η φυσιοθεραπεία, χρησιμοποιούνται για την αύξηση της κινητικότητας.
