Υποπαραθυρεοειδισμός

Ο υποπαραθυρεοειδισμός είναι μια σπάνια διαταραχή κατά την οποία το σώμα εκκρίνει αφύσικα χαμηλά επίπεδα της παραθυρεοειδής (PTH). Η PTH είναι απαραίτητη στην ρύθμιση και διατήρηση της ισορροπίας του σώματος των μεταλλικών στοιχείων ασβεστίου και φωσφόρου.
Η χαμηλή παραγωγή ΡΤΗ σε υποπαραθυρεοειδισμό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα ασυνήθιστα χαμηλά επίπεδα ιονισμένου ασβεστίου στο αίμα και τα οστά και αύξηση του φωσφόρου στον ορό.
Η τυπική θεραπεία για τον υποπαραθυρεοειδισμό περιλαμβάνει συμπληρώματα για τη ρύθμιση των επιπέδων ασβεστίου και φωσφόρου. Η θεραπεία με συμπληρώματα μπορεί να είναι δια βίου.

Συμπτώματα:

Τα συμπτώματα του υποπαραθυρεοειδισμού μπορεί να περιλαμβάνουν:

 

• Μυρμήγκιασμα ή κάψιμο (παραισθησίες) στις άκρες των δακτύλων, των ποδιών και των χειλιών.
• Μυικοί πόνοι ή κράμπες στα πόδια, τα πέλματα, την κοιλιά ή το πρόσωπο.
• Τραβήγματα ή μυϊκοί σπασμοί γύρω από το στόμα, τις παλάμες, τα χέρια και το λαιμό.
• Κεφαλαλγίες.
• Κόπωση ή αδυναμία.
• Ξηρό δέρμα.
• Επίπονη εμμηνόρροια.
• Εκτεταμένη τριχόπτωση (αραίωση των φρυδιών).
• Κατάθλιψη, μεταβολές της διάθεσης.
• Προβλήματα μνήμης.

 

Αιτίες:

Γενικά, ο υποπαραθυρεοειδισμός εμφανίζεται όταν οι παραθυρεοειδείς αδένες δεν παράγουν επαρκή παραθυρεοειδή ορμόνη. Το ανεπαρκές επίπεδο PTH οδηγεί σε ασυνήθιστα χαμηλά επίπεδα ασβεστίου (υπασβεστιαιμία) στο αίμα και στα οστά και αυξημένα επίπεδα φωσφόρου στον ορό (υπερφωσφαταιμία).

Πιθανές αιτίες υποπαραθυρεοειδισμού μπορεί να περιλαμβάνουν:

 

• Ο μη επίκτητος υποπαραθυρεοειδισμός: ο μη επίκτητος υποπαραθυρεοειδισμός αναπτύσσεται μετά από τυχαία βλάβη ή χειρουργική απομάκρυνση των παραθυρεοειδών αδένων. Αυτή είναι η πιο συνηθισμένη αιτία του υποπαραθυρεοειδισμού.
• Αυτοάνοση ασθένεια: Το ανοσοποιητικό σύστημα δημιουργεί αντισώματα κατά των παραθυρεοειδών ιστών που οδηγούν σε δυσλειτουργία του παραθυροειδούς ή αποτυχία παραγωγής ορμονών.
• Κληρονομικός υποπαραθυρεοειδισμός: Σε αυτόν τον τύπο της διαταραχής, οι παραθυρεοειδείς αδένες είτε δεν υπάρχουν από την γέννηση είτε δεν λειτουργούν σωστά.
• Εκτεταμένη θεραπεία ακτιβοβολίας καρκίνου του προσώπου ή του λαιμού: Η ακτινοβολία μπορεί να βλάψει και ακόμη και να καταστρέψει τους παραθυρεοειδείς αδένες.
• Χαμηλά επίπεδα μαγνησίου στο αίμα: Αυτό μπορεί να επηρεάσει τη λειτουργία των παραθυρεοειδών αδένων επειδή απαιτούνται κανονικά επίπεδα μαγνησίου για τη βέλτιστη έκκριση της παραθυρεοειδούς ορμόνης.

 

Παράγοντες κινδύνου:

Οι παράγοντες κινδύνου για υποπαραθυρεοειδισμό μπορεί να περιλαμβάνουν:

 

Πρόσφατη χειρουργική επέμβαση του αυχένα, ειδικά μια που αφορά τον θυρεοειδή

Οικογενειακό ιστορικό υποπαραθυρεοειδισμού

Ορισμένες αυτοάνοσες ή ενδοκρινικές διαταραχές (π.χ. ασθένεια Addison)

Επιπλοκές:

Αναστρέψιμες επιπλοκές

 

• Τετανία: Σπασμοί των χεριών και των δακτύλων. Μπορεί επίσης να προκαλέσει μυϊκή δυσφορία και συσπάσεις των μυών του προσώπου, του λαιμού και των χεριών. Οι σπασμοί στο λαιμό μπορεί να επηρεάσουν την αναπνοή.
• Παραισθησία: Αισθητηριακά συμπτώματα της αίσθησης μυρμηγκιών ή των ακίδων και των αισθήσεων των βελόνων στα χείλη, τη γλώσσα, τα δάχτυλα και τα πόδια.
• Απώλεια αισθήσεων με σπασμούς (επιληπτικές κρίσεις).
• Διαταραχές της λειτουργίας των νεφρών.
• Οι δυσμορφίες των δοντιών που επηρεάζουν το οδοντικό σμάλτο και τις ρίζες.
• Αρρυθμίες και λιποθυμία ή ακόμα και καρδιακή ανεπάρκεια.

Μη αναστρέψιμες επιπλοκές

 

• Μειωμένη ανάπτυξη (μικρό ανάστημα).
• Συσσώρευση ασβεστίου στον εγκέφαλο, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα ισορροπίας και επιληπτικές κρίσεις.
• Καταρράκτης.