Ορισμός
Οι διογκωμένοι λεμφαδένες, επίσης λέγονται “διογκωμένοι αδένες”, αναφέρονται σε διόγκωση ενός ή περισσοτέρων λεμφαδένων.
Ένας λεμφαδένας είναι μια μικρή στρογγυλή συνάθροιση κυττάρων που καλύπτεται από μια κάψα συνδετικού ιστού. Οι λεμφαδένες βρίσκονται σε όλο το σώμα και δρουν ως μηχανισμός άμυνα ενάντια σε μικρόβια, λοιμώξεις και άλλες αιτίες ασθενείας.
Συνήθως συμβαίνουν ως αποτέλεσμα έκθεσης σε βακτήρια ή ιούς. Η λεμφαδενίτιδα είναι ένας όρος που σχετίζεται με διογκωμένους λεμφαδένες που προκαλείται από μια λοίμωξη στο σώμα.
Οι συνήθεις περιοχές όπου ένα άτομο μπορεί να εντοπίσει πρήξιμο σε συγκεκριμένες περιοχές όπου είναι παρών ένας διογκωμένος λεμφαδένες περιλαμβάνουν τον τράχηλο, μασχάλες, κάτω από την γνάθο και πηγούνι, πίσω από τα αυτιά και στην βουβωνική χώρα.
Οι θεραπευτικές επιλογές για τους διογκωμένους λεμφαδένες τυπικά απαιτούν χρόνο και εφαρμογή ζεστών επιθεμάτων στην επηρεασμένη περιοχή. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, συστήνεται χειρουργείο.
Συμπτώματα
Τα πιο συνηθισμένα σημεία και συμπτώματα των διογκωμένων λεμφαδένων περιλαμβάνουν:
Ευαισθησία στον λεμφαδένα
Επώδυνος λεμφαδένας
Οίδημα στις μασχάλες και στην βουβωνική χώρα
Ανάλογα με το αίτιο των διογκωμένων λεμφαδένων, άλλα σημεία και συμπτώματα που μπορεί να εμφανίσει ένα άτομο περιλαμβάνουν:
Ρινική συμφόρηση
Κυνάγχη
Πυρετός
Οίδημα άκρου
Γενικευμένη διόγκωση λεμφαδένων σε όλο το σώμα
Σκληρούς διογκούμενους αδένες (πιθανότατα όγκος)
Συχνές εφιδρώσεις
Αίτια
Συνήθως, οι λεμφαδένες διογκώνονται σε μια περιοχή όταν ένα πρόβλημα όπως τραύμα, λοίμωξη ή όγκος αναπτύσσεται δίπλα ή κοντά στον λεμφαδένα. Η εντόπιση του διογκωμένου λεμφαδένα είναι το κλειδί για την αναγνώριση της υποκείμενης αιτίας.
Το πιο σύνηθες αίτιο ενός διογκωμένου λεμφαδένα είναι μια λοίμωξη, όπως το κοινό κρυολόγημα. Ωστόσο, υπάρχουν και άλλα είδη λοιμώξεων (βακτηριακές και παρασιτικές) που μπορεί να προκαλέσουν διογκωμένους λεμφαδένες. Αυτά περιλαμβάνουν:
Στρεπτοκοκκική κυνάγχη
Ιλαρά
Λοιμώξεις ωτός
Μολυσμένη δόντια
Λοιμώδης μονοπυρήνωση
Λοιμώξεις δέρματος ή πληγών
Φυματίωση
Σύφιλη
Τοξοπλάσμωση
Νόσος εξ ονυχών γαλής
Συστηματικός ερυθηματώδης λύκος
Παθήσεις του ανοσοποιητικού ή αυτοάνοσες παθήσεις που προκαλούν διογκωμένους λεμφαδένες περιλαμβάνουν τις ακόλουθες:
HIV λοίμωξη
Ρευματοειδής αρθρίτιδα
Συγκεκριμένοι καρκίνοι που μπορεί να προκαλέσουν διογκωμένους λεμφαδένες περιλαμβάνουν τους ακόλουθους:
Λευχαιμία
Νόσος Hodgkin
Λέμφωμα Non-Hodgkin
Επιπλοκές
Αν μείνουν αθεράπευτοι, οι πιθανές επιπλοκές που μπορεί να προκύψουν από διογκωμένους λεμφαδένες περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:
Σχηματισμός αποστήματος: Μια συλλογή πύου (υγρά λευκά αιμοσφαίρια, νεκρός ιστός και βακτήρια) που οφείλεται σε λοίμωξη. Η παρακέντηση του αποστήματος και η αντιβιοτική θεραπεία συστήνεται για να αποτραπεί περαιτέρω βλάβη σε παρακείμενα ζωτικά όργανα.
Βακτηριαιμία: Μια λοίμωξη της αιματικής κυκλοφορίας που μπορεί να οδηγήσει σε οργανική ανεπάρκεια και θάνατο. Οι θεραπευτικές επιλογές συνήθως περιλαμβάνουν εισαγωγή σε νοσοκομείο και ενδοφλέβια χορήγηση αντιβιοτικών.
Θεραπεία
Οι θεραπευτικές επιλογές για τους διογκωμένους λεμφαδένες εξαρτώνται κυρίως από το γενικό αίτιο και εντόπιση των διογκωμένων λεμφαδένων.
Σε περιπτώσεις διογκωμένων λεμφαδένων λόγω μιας λοίμωξης, η πιο συνηθισμένη προτεινόμενη θεραπεία είναι τα αντιβιοτικά.
Σε περιπτώσεις διογκωμένων λεμφαδένων λόγω μιας αυτοάνοσης διαταραχής (συστηματικός ερυθηματώδης λύκος ή ρευματοειδή αρθρίτιδα), η θεραπεία στοχεύει στην θεραπεία της υποκείμενες νόσου.
Σε περιπτώσεις διογκωμένων λεμφαδένων λόγω καρκίνου, η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει χειρουργείο, ακτινοβολία ή χημειοθεραπεία ανάλογα με το είδος του καρκίνου που βιώνει το άτομο:
- Χειρουργείο: Μια χειρουργική διαδικασία που περιλαμβάνει πλήρη αφαίρεση του καρκίνου.
- Ακτινοθεραπεία: Η χρήση υψηλής ενέργειας ακτινών όπως ακτίνες-Χ για να θανατωθούν τα εναπομείναντα καρκινικά κύτταρα μετά από εγχείρηση.
- Χημειοθεραπεία: Η χρήση αντικαρκινικών φαρμάκων για να θανατωθούν τα καρκινικά κύτταρα.
